W Polsce co roku zwiększa się o 60% liczba udarów mózgu. Udar może pozostawić po sobie trwały ślad w postaci różnie objawiającej się niepełnosprawności, która prowadzi do izolacji społecznej i zawodowej. Dlatego też w ostatnich latach coraz więcej wysiłku wkłada się w działania prewencyjne oraz we właściwe rehabilitowanie osób, u których wystąpił udar mózgu. Postępowanie w udarze mózgu powinno opierać się na Deklaracji Helsingborskiej, podpisanej przez Polskę. Podkreśla ona zasady, które powinny być stosowane w postępowaniu z chorym po udarze mózgu.
Do zasad tych należą:
- wczesne rozpoznanie udaru
- szybka hospitalizacja
- szybka diagnostyka i próba podjęcia leczenia
- intensywna opieka medyczna w stanach zagrożenia życia
- rehabilitacja
- prewencja wtórna
Realizacją tych założeń ma zająć się zespół terapeutyczny złożony z :
- lekarza neurologa i rehabilitacji medycznej
- fizjoterapeuty
- neuropsychologa
- logopedy
- terapeuty zajęciowego
- pielęgniarki
- pracownika socjalnego
Rehabilitacja powinna rozpoczynać się już od 1-2 dnia hospitalizacji i powinna obejmować fizjoterapie, terapię zajęciową, terapię mowy, neuropsychoterapię oraz odpowiednią opiekę pielęgnacyjną.
