Skip links

Wiktor Szopiński

Starszy mężczyzna na wózku z kotem na kolanach.

Nazywam się Wiktor i od dwóch lat jestem na mogłoby się wydawać wyczekiwanej emeryturze. Całe życie ciężko pracowałem w magazynie, codziennie dźwigając ciężki towar. Odliczałem dni do emerytury licząc w końcu na wytchnienie, niestety nie sądziłem wtedy, że zacznie się u mnie pasmo nieszczęść. Najpierw zachorowałem na nadciśnienie i cukrzycę, ale nie to było najgorsze. Niespodziewanie zmarła mi ukochana żona, syn wyjechał na studia do miejscowości oddalonej o 600 km. Zostałem zupełnie sam, a z domu pełnego szczęścia pozostała samotność i smutek. Myślałem, że najgorsze mam już za sobą, ale niestety z powodu martwicy tkanek trzeba było amputować nogę.

Po amputacji musiałem przeprowadziłem się do syna, który mieszka wraz z żoną i dwójką małych dzieci. Muszę zrobić wszystko by móc się usamodzielnić. Chce wrócić do swojego domu, ale wiem, że bez protezy nie jest to możliwe. Mieszkam na 3 piętrze. bez windy i codzienne obowiązki, takie jak zrobienie zakupów, są dla mnie ogromnym wyzwaniem. Jeszcze trudniejsze są wizyty u lekarza – nie jestem w stanie sam na nie dotrzeć. Ograniczenie samodzielności jest dla mnie bardzo bolesne, muszę mierzyć się ze świadomością bycia zależnym od innych. Moim największym marzeniem jest spokojne życie we własnym mieszkaniu, ale na ten moment to bardzo odległa wizja. Jedyną nadzieja dla mnie jest proteza, która jest rozwiązaniem wielu moich problemów. To dałoby mi chociaż namiastkę normalności. Niestety, to wielki wydatek, na który ze skromnej emerytury nie mogę sobie pozwolić. Chciałbym wierzyć, że wyczerpałem już limit nieszczęść

Wpłać dowolną kwotę na rachunek Fundacji Moc Pomocy 
ul. Litewska 2/68
51-354 Wrocław

16 1020 5226 0000 6602 0635 0765 

z dopiskiem Wiktor Szopiński

Poznaj pozostałych podopiecznych
Mężczyzna leżący na łóżku z rurką tracheostomijna. Na drugim zdjęciu mężczyzna, kobieta oraz kilkuletnia dziewczynka. Wszyscy są uśmiechnięci.

Tomasz Mrozek Gliszczyński

Mój Mąż Tomek to wspaniały i dobry człowiek. Razem tworzymy Rodzinę, o której zawsze marzyłam. Ja, Tomek i córeczka Wiktoria. Nasze słoneczko ma pięć lat. Zbliżał się weekend, postanowiliśmy pojechać do Naszych bliskich. 2 sierpnia 2025 roku podczas jazdy wydarzył się wypadek, który zmienił Nasze życie w koszmar. Tomek w ciężkim stanie trafił do szpitala.

Dowiedz się więcej »
Mężczyzna z siwymi włosami uśmiechający się do aparatu. Siedzi na wózku. W tle drapak dla kotów.

Edward Pankau

Edward to człowiek, który w życiu wiele przeżył. Mieszkał w różnych miejscach, pracował w przeróżnych profesjach. Myślę, że lepiej byłoby zapytać czego nie robił, niż co robił. Praktycznie całe swoje życie zawodowe spędził poza granicami Polski. Problemy ze zdrowiem pojawiły się 12 lat temu, bardzo przeżył śmierć Żony. Postępująca cukrzyca doprowadziła do pojawienia się stopy cukrzycowej.

Dowiedz się więcej »
Kobieta leżąca na łóżku z rurką tracheotomijną oraz podpiętą sondą do nosa. Na drugim zdjęciu szczęśliwa rodzina, Mama, Tata i dwójka synów.

Magdalena Iwanicka

Magdalena to bardzo wrażliwa, empatyczna i pełna miłości Mama dwójki wspaniałych synów Ignasia i Benusia oraz kochająca Żona. Silna wojowniczka i amazonka, która w 2024 roku pokonała raka piersi. Jednak po tym zwycięstwie pozostał jej jeszcze oponiak głowy (nowotwór niezłośliwy) przyrastający z roku na rok, który co prawda nie dawał żadnych objawów, ale stanowił potencjalne zagrożenie dla jej zdrowia i życia. W lipcu 2025 r., podczas operacji wycięcia oponiaka doszło do tragedii.

Dowiedz się więcej »
Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że akceptujesz ich użycie.