Skip links

Tomasz Pyczek

Mężczyzna siedzi na krześle na siłowni z plecakiem.

Mam 47 lat i straciłem już nadzieję na lepsze jutro. Rok temu zdarzył się nieszczęśliwy upadek ze schodów, w wyniku którego zostałem osobą niepełnosprawną całkowicie zależną od innych. Mój kręgosłup jest złamany na poziomie C5/C6, jestem sparaliżowany, mogę tylko poruszać lekko lewą ręką. Zawsze byłem osobą niezależną, pracowałem jako zaopatrzeniowiec chemii i kosmetyków na terenie Polski, prowadziłem też własną działalność gospodarczą jako blacharz i lakiernik samochodowy. Samochody i motory były moją pasją. Jeszcze jako nastolatek próbowałem je naprawiać. Później kupowałem uszkodzone pojazdy i po renowacji sprzedawałem z zyskiem. Dbałem o rodzinę, samodzielnie robiłem wszystkie remonty w domu. Pomagałem też bezinteresownie przyjaciołom i znajomym. Mój dramat zaczął się w 1990r., zachorowałem, diagnozę postawiono dopiero w 2003r., było to Zapalne Zesztywnienie Stawów Kręgosłupa. Choroba postępowała szybko, musiałem korzystać z wózka inwalidzkiego. W 2008r. wdrożono mi leczenie biologiczne, które przyniosło bardzo dobre rezultaty. Mogłem chodzić, wróciłem do pracy dorabiając do renty chorobowej w ochronie. Kolejny cios to mój nieszczęśliwy wypadek w maju ubiegłego roku. Przez 3 miesiące byłem w szpitalu, później trafiłem do hospicjum, do urazu kręgosłupa doszły głębokie odleżyny, które pozostawiły dziury na moich plecach. Teraz jestem w domu pod opieką żony, która musi jeszcze pracować od 5.00 do 15.00, aby starczyło nam na utrzymanie.  Nie stać nas na opiekunkę z GOPS-u, wszystko idzie na moją codzienną rehabilitację. Czuję się bardzo osamotniony, opuszczony przez wszystkich i bezradny wobec nieszczęść, które mnie dotknęły. Moim marzeniem jest rehabilitacja, która pozwoliłaby usprawnić moje ręce tak, abym mógł korzystać z wózka i być bardziej samodzielnym. Jej koszty jednak przekraczają możliwości mojej rodziny, dlatego błagam wszystkich ludzi o dobrym sercu o wsparcie.

Wpłać dowolną kwotę na rachunek Fundacji Moc Pomocy 
ul. Litewska 2/68
51-354 Wrocław

16 1020 5226 0000 6602 0635 0765 

z dopiskiem Tomasz Pyczek

Poznaj pozostałych podopiecznych
Na pierwszym zdjęciu około 40 letni mężczyzna siedzi na szpitalnym łóżku. Nie ma lewej ręki. W jego oczach widać zamyślenie. Na drugim zdjęciu ten sam mężczyzna siedzi na zewnątrz, ubrany w odblaskową, roboczą kurtkę i czapkę delikatnie się uśmiecha patrząc gdzieś w dal.

Marcin Kaczmarek

Mam na imię Marcin. Mieszkam w Zelewie, to mała wieś na Kaszubach. Moja najbliższa Rodzina to Siostra, na którą zawsze mogę liczyć. Nasi Rodzice zmarli, a ja dostałem w spadku gospodarstwo rolne po Wujku. Z wykształcenia jestem murarzem.
Podczas sianokosów miałem nieszczęśliwy wypadek, który całkowicie zmienił moje życie. Jedna z maszyn dosłownie wciągnęła mi rękę. Trafiłem do szpitala. Mimo próby podjętej podczas operacji nie udało się jej uratować.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu widzimy mężczyznę leżącego w szpitalnym łóżku, podłączonego do aparatury monitorującej czynności życiowe. Na drugim ten sam mężczyzna uśmiecha się i trzyma na rękach małą dziewczynkę.

Marek Słomiński

Marek za miesiąc będzie obchodził sześćdziesiąte czwarte urodziny. Przez wiele lat pracował jako palacz, a potem jako brukarz. W 2020 roku przeżył ogromną tragedię, śmierć żony. Od 2021 roku jest na rencie. Bardzo żywiołowy, empatyczny i kochany.
2 sierpnia 2025 roku bawiliśmy się na weselu w gronie rodzinnym. Niestety o 8 rano zabrano go do szpitala z powodu nagłego zatrzymania krążenia. Spędził kilka dni na oddziale wewnętrznym, ale jego stan się pogorszył, podłączyli respirator i przenieśli Marka na oddział intensywnej terapii.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu Mężczyzna jest podpięty do aparatury wspomagającej. Ma otwarte oczy. Na drugim zdjęciu mężczyzna siedzi i się uśmiecha.

Marcin Kuflowski

Marcin jest pozytywnym, spokojnym człowiekiem. To ogromny pasjonat sportu. Globalnie jest fanem piłki nożnej, a konkretniej klubu z Manchesteru. Natomiast lokalnie całym sercem za koszykarzami z wałbrzyskiego Górnika. W wolnym czasie chętnie spędza czas na świeżym powietrzu, szuka przeróżnych możliwości nowych aktywności. Uwielbia spacerować, to jego sposób na ładowanie energii.W drugiej połowie czerwca był na urlopie. Miło spędzał czas. Nic nie zwiastowało tego co się wydarzy. 21.06.2025 r. Wystarczyła krótka chwila nieuwagi, utracona równowaga…

Dowiedz się więcej »
Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że akceptujesz ich użycie.