Skip links

Mykola Melnychyn

Mężczyzna leżący w szpitalnym łóżku z bandażą na ramieniu.

Mam na imię Mykola. Jestem mężczyzną, który żadnej pracy się nie boi. Mam wspaniałą rodzinę, cudowną żonę, dwóch synów i małą córeczkę. Zależy mi na tym, żeby moim najbliższym niczego nie brakowało. Bardzo lubimy wspólnie spędzać czas. Jestem aktywnym facetem, po pracy staram się jak najwięcej ruszać. Pływam, jeżdżę na rowerze, rolkach, wędruję po górach. Zawodowo jestem kierowcą ciężarówki.

Tego dnia byłem w pracy, jechałem autostradą, gdy zorientowałem się, że coś z moim samochodem jest nie tak. Zasygnalizowałem światłami awaryjnymi, a następnie zjechałem na pobocze. Oznakowałem miejsce trójkątem ostrzegawczym i zabrałem się za diagnostykę. Z którejś części ulatywało powietrze. Wchodziłem po schodach do kabiny, gdy usłyszałem świst i poczułem uderzenie. Obudziłem się leżąc pod pojazdem. Okazało się, że wjechał we mnie inny samochód ciężarowy. Siła uderzeniowa była tak ogromna, że zdemolowało zarówno kabinę i przyczepę. Nie wiedziałem się obok mnie dzieje. Zostałem zabrany do szpitala, okazało się, że mam liczne obrażenia. Złamane prawe podudzie, prawe przedramię. Lekarze próbowali uratować drugą nogę, ale niestety się nie udało. Przeprowadzono amputacje. Obecnie jestem w szpitalu. Chciałbym prosić Cię o pomoc w odzyskaniu możliwości samodzielnego chodzenia, potrzebuję protezy i intensywnej rehabilitacji, na które nie mam środków. Chcę cieszyć się życiem wraz z moją rodziną.

Dziękuję, Mykola

Wpłać dowolną kwotę na rachunek Fundacji Moc Pomocy 
ul. Litewska 2/68
51-354 Wrocław

16 1020 5226 0000 6602 0635 0765 

z dopiskiem Mykola Melnychyn

Poznaj pozostałych podopiecznych
Na pierwszym zdjęciu około 40 letni mężczyzna siedzi na szpitalnym łóżku. Nie ma lewej ręki. W jego oczach widać zamyślenie. Na drugim zdjęciu ten sam mężczyzna siedzi na zewnątrz, ubrany w odblaskową, roboczą kurtkę i czapkę delikatnie się uśmiecha patrząc gdzieś w dal.

Marcin Kaczmarek

Mam na imię Marcin. Mieszkam w Zelewie, to mała wieś na Kaszubach. Moja najbliższa Rodzina to Siostra, na którą zawsze mogę liczyć. Nasi Rodzice zmarli, a ja dostałem w spadku gospodarstwo rolne po Wujku. Z wykształcenia jestem murarzem.
Podczas sianokosów miałem nieszczęśliwy wypadek, który całkowicie zmienił moje życie. Jedna z maszyn dosłownie wciągnęła mi rękę. Trafiłem do szpitala. Mimo próby podjętej podczas operacji nie udało się jej uratować.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu widzimy mężczyznę leżącego w szpitalnym łóżku, podłączonego do aparatury monitorującej czynności życiowe. Na drugim ten sam mężczyzna uśmiecha się i trzyma na rękach małą dziewczynkę.

Marek Słomiński

Marek za miesiąc będzie obchodził sześćdziesiąte czwarte urodziny. Przez wiele lat pracował jako palacz, a potem jako brukarz. W 2020 roku przeżył ogromną tragedię, śmierć żony. Od 2021 roku jest na rencie. Bardzo żywiołowy, empatyczny i kochany.
2 sierpnia 2025 roku bawiliśmy się na weselu w gronie rodzinnym. Niestety o 8 rano zabrano go do szpitala z powodu nagłego zatrzymania krążenia. Spędził kilka dni na oddziale wewnętrznym, ale jego stan się pogorszył, podłączyli respirator i przenieśli Marka na oddział intensywnej terapii.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu Mężczyzna jest podpięty do aparatury wspomagającej. Ma otwarte oczy. Na drugim zdjęciu mężczyzna siedzi i się uśmiecha.

Marcin Kuflowski

Marcin jest pozytywnym, spokojnym człowiekiem. To ogromny pasjonat sportu. Globalnie jest fanem piłki nożnej, a konkretniej klubu z Manchesteru. Natomiast lokalnie całym sercem za koszykarzami z wałbrzyskiego Górnika. W wolnym czasie chętnie spędza czas na świeżym powietrzu, szuka przeróżnych możliwości nowych aktywności. Uwielbia spacerować, to jego sposób na ładowanie energii.W drugiej połowie czerwca był na urlopie. Miło spędzał czas. Nic nie zwiastowało tego co się wydarzy. 21.06.2025 r. Wystarczyła krótka chwila nieuwagi, utracona równowaga…

Dowiedz się więcej »
Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że akceptujesz ich użycie.