Skip links

Mieczysław Stasieńko

Nazywam się Mieczysław Stasieńko. Mam 60 lat. Chorować zacząłem w 2002 roku. Stwierdzono u mnie cukrzycę typu 2.Przed chorobą jak i w czasie choroby byłem aktywny zawodowo. Po ukończeniu szkoły pracowałem w Zawodowej Straży Pożarnej. Następnie przez 10 lat byłem drukarzem tkanin w firmie Bielbaw. Później 14 lat pracowałem jako listonosz. Wtenczas zacząłem odczuwać bóle nóg i musiałem zmienić pracę. Przyjąłem się do Liw-Lewant – producenta opraw okularowych. Pomimo tego nogi nadal mnie bolały. Lekarz zalecił długie spacery i uprawianie sportu (np. jazda na rowerze). W grudniu 2019 roku bóle zaczęły jednak się nasilać, zwłaszcza prawej nogi. W styczniu 2020 roku w trakcie zwolnienia lekarskiego zrobiłem prywatnie badanie na przepływ żył i tętnic. Po badaniu lekarz nie stwierdził żadnego zagrożenia. Zalecił leczenie tabletkami. Po paru dniach bóle nasiliły się nie do wytrzymania. Trafiłem na oddział ratunkowy pogotowia. Następnie 02.02.2020 trafiłem do Wojskowego Szpitala we Wrocławiu na Oddział Chirurgii Naczyniowej. Tam rozpoznano i stwierdzono u mnie krytyczne niedokrwienie prawej kończyny dolnej. 03.02 wykonano endarterektomię tętnicy podkolanowej i udowej z wszyciem łaty biologicznej. Pomimo tego 07.02 wykonano amputację podudzia prawego ponieważ wdała się sepsa. Jestem w trakcie rehabilitacji i szykowania kończyny do protezowania. Po zaprotezowaniu chcę wrocić do dawnej aktywności. Mam dwoje wnucząt, którym obecnie poświęcam mało czasu. Chciałbym z nimi więcej przebywać i zajmować się nimi. Zawsze interesowałem się sportem a głównie piłką nożną aktywnie uczestnicząc jako kibic. Moim hobby są góry. Przed amputacją systematycznie razem z żoną chodziliśmy na długie spacery po pobliskich górach. Chciałbym znów spędzać w ten sposób wolny czas.

Wpłać dowolną kwotę na rachunek Fundacji Moc Pomocy 
ul. Litewska 2/68
51-354 Wrocław

16 1020 5226 0000 6602 0635 0765 

z dopiskiem Mieczysław Stasieńko

Poznaj pozostałych podopiecznych
Mężczyzna leżący na łóżku z rurką tracheostomijna. Na drugim zdjęciu mężczyzna, kobieta oraz kilkuletnia dziewczynka. Wszyscy są uśmiechnięci.

Tomasz Mrozek Gliszczyński

Mój Mąż Tomek to wspaniały i dobry człowiek. Razem tworzymy Rodzinę, o której zawsze marzyłam. Ja, Tomek i córeczka Wiktoria. Nasze słoneczko ma pięć lat. Zbliżał się weekend, postanowiliśmy pojechać do Naszych bliskich. 2 sierpnia 2025 roku podczas jazdy wydarzył się wypadek, który zmienił Nasze życie w koszmar. Tomek w ciężkim stanie trafił do szpitala.

Dowiedz się więcej »
Mężczyzna z siwymi włosami uśmiechający się do aparatu. Siedzi na wózku. W tle drapak dla kotów.

Edward Pankau

Edward to człowiek, który w życiu wiele przeżył. Mieszkał w różnych miejscach, pracował w przeróżnych profesjach. Myślę, że lepiej byłoby zapytać czego nie robił, niż co robił. Praktycznie całe swoje życie zawodowe spędził poza granicami Polski. Problemy ze zdrowiem pojawiły się 12 lat temu, bardzo przeżył śmierć Żony. Postępująca cukrzyca doprowadziła do pojawienia się stopy cukrzycowej.

Dowiedz się więcej »
Kobieta leżąca na łóżku z rurką tracheotomijną oraz podpiętą sondą do nosa. Na drugim zdjęciu szczęśliwa rodzina, Mama, Tata i dwójka synów.

Magdalena Iwanicka

Magdalena to bardzo wrażliwa, empatyczna i pełna miłości Mama dwójki wspaniałych synów Ignasia i Benusia oraz kochająca Żona. Silna wojowniczka i amazonka, która w 2024 roku pokonała raka piersi. Jednak po tym zwycięstwie pozostał jej jeszcze oponiak głowy (nowotwór niezłośliwy) przyrastający z roku na rok, który co prawda nie dawał żadnych objawów, ale stanowił potencjalne zagrożenie dla jej zdrowia i życia. W lipcu 2025 r., podczas operacji wycięcia oponiaka doszło do tragedii.

Dowiedz się więcej »
Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że akceptujesz ich użycie.