Skip links

Karolina Zdrenka

Kobieta na wózku inwalidzkim siedzi przed kwiatami.

Moja historia zaczyna się w 2008 roku, kiedy usłyszałam cudowną nowinę, że zostanę mamą. Byłam szczęśliwa, ale im bliżej było porodu tym dopadały mnie coraz większe wątpliwości czy sobie poradzę. Zmiany hormonalne po porodzie plus moje obawy doprowadziły do depresji poporodowej. 7 dni po porodzie wydarzył się nieszczęśliwy wypadek, z którego nic nie pamiętam, a jego skutki odczuwam do dziś. Wypadłam z 5 piętra na beton. Byłam 3.5 miesiąca w śpiączce, miałam 50 złamań twarzy, połamane nogi, żebra, uraz mózgowo czaszkowy, na szczęście kręgosłup nie ucierpiał. Długo walczyłam o siebie, bo miałam do kogo wracać. Miłość do mojego syna dawała mi mnóstwo sił. Niestety w 2012 r. z powodu rozległej infekcji amputowano mi prawą nogę na wysokości uda. Próbowałam chodzić o kulach i w protezie, ale się poddałam i aktualnie przemieszczam się na wózku, którego mam już serdecznie dosyć. Chcę znów chodzić. Bardzo liczę na to, że mi w tym pomożecie. Potrzebuję środków na intensywną rehabilitację i nowy lej do protezy, bo ten który posiadam nie nadaje się do chodzenia.

 

Wpłać dowolną kwotę na rachunek Fundacji Moc Pomocy 
ul. Litewska 2/68
51-354 Wrocław

16 1020 5226 0000 6602 0635 0765 

z dopiskiem Karolina Zdrenka

Poznaj pozostałych podopiecznych
Na pierwszym zdjęciu około 40 letni mężczyzna siedzi na szpitalnym łóżku. Nie ma lewej ręki. W jego oczach widać zamyślenie. Na drugim zdjęciu ten sam mężczyzna siedzi na zewnątrz, ubrany w odblaskową, roboczą kurtkę i czapkę delikatnie się uśmiecha patrząc gdzieś w dal.

Marcin Kaczmarek

Mam na imię Marcin. Mieszkam w Zelewie, to mała wieś na Kaszubach. Moja najbliższa Rodzina to Siostra, na którą zawsze mogę liczyć. Nasi Rodzice zmarli, a ja dostałem w spadku gospodarstwo rolne po Wujku. Z wykształcenia jestem murarzem.
Podczas sianokosów miałem nieszczęśliwy wypadek, który całkowicie zmienił moje życie. Jedna z maszyn dosłownie wciągnęła mi rękę. Trafiłem do szpitala. Mimo próby podjętej podczas operacji nie udało się jej uratować.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu widzimy mężczyznę leżącego w szpitalnym łóżku, podłączonego do aparatury monitorującej czynności życiowe. Na drugim ten sam mężczyzna uśmiecha się i trzyma na rękach małą dziewczynkę.

Marek Słomiński

Marek za miesiąc będzie obchodził sześćdziesiąte czwarte urodziny. Przez wiele lat pracował jako palacz, a potem jako brukarz. W 2020 roku przeżył ogromną tragedię, śmierć żony. Od 2021 roku jest na rencie. Bardzo żywiołowy, empatyczny i kochany.
2 sierpnia 2025 roku bawiliśmy się na weselu w gronie rodzinnym. Niestety o 8 rano zabrano go do szpitala z powodu nagłego zatrzymania krążenia. Spędził kilka dni na oddziale wewnętrznym, ale jego stan się pogorszył, podłączyli respirator i przenieśli Marka na oddział intensywnej terapii.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu Mężczyzna jest podpięty do aparatury wspomagającej. Ma otwarte oczy. Na drugim zdjęciu mężczyzna siedzi i się uśmiecha.

Marcin Kuflowski

Marcin jest pozytywnym, spokojnym człowiekiem. To ogromny pasjonat sportu. Globalnie jest fanem piłki nożnej, a konkretniej klubu z Manchesteru. Natomiast lokalnie całym sercem za koszykarzami z wałbrzyskiego Górnika. W wolnym czasie chętnie spędza czas na świeżym powietrzu, szuka przeróżnych możliwości nowych aktywności. Uwielbia spacerować, to jego sposób na ładowanie energii.W drugiej połowie czerwca był na urlopie. Miło spędzał czas. Nic nie zwiastowało tego co się wydarzy. 21.06.2025 r. Wystarczyła krótka chwila nieuwagi, utracona równowaga…

Dowiedz się więcej »
Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że akceptujesz ich użycie.