Skip links

Gerard Bednarek

Dwa zdjęcia mężczyzny na wózku inwalidzkim i mężczyzna na maszynie wiosłowej.

W grudniu 2021 roku tato – Gerard miał świętować 50 urodziny. Prezentem na tę okazję miał być wymarzony rower, jednak los zgotował mu amputację nogi… 

Mój tata jest człowiekiem o wielkim sercu, wrażliwym na ludzką krzywdę. Zawsze był dla nas wszystkich wsparciem, ostoją i zawsze mogliśmy liczyć na jego pomoc w sytuacjach kryzysowych. Był też całe życie osobą aktywną zawodowo i fizycznie. Od 16 roku życia uprawiał wioślarstwo i inne sporty. To on zawsze motywował mnie i moją rodzinę do działania, a teraz sam potrzebuje motywacji. 

Wszystko rozpoczęło się od drętwienia łydki w lewej nodze. Z czasem pojawił się też ból. Po ponad dwóch miesiącach narastających dolegliwości, coraz bardziej nieznośnego bólu, nieprzespanych nocy i błędnych diagnoz lekarzy dowiedzieliśmy się, że cała główna tętnica lewej nogi od pachwiny, wszystkie trzy tętnice łydki są wykrzepione i do nogi prawie już nie dopływa krew… 

Dnia 23.12.21r. tata przeszedł skomplikowaną, sześciogodzinną operację udrożnienia naczyń oraz implantacji. Lekarzom udało się udrożnić tętnicę udową, podkolanową oraz zastosować przeszczep jednej z tętnic łydki. Niestety przeszczep się nie przyjął i 07.01.22r. podjęto decyzję o natychmiastowej amputacji. Po operacji, przez około 2 tygodnie, żyliśmy w nieustającym strachu przed decyzją o dalszej amputacji z powodu silnego niedotlenienia tkanek i opuchlizny. Na szczęście okazało się, że rana się goi, a kolano zostało ocalone, jednak życie taty nigdy już nie będzie takie samo… 

Chcemy móc odwdzięczyć mu się za wszystko, co dla nas zrobił i dać mu nadzieję na lepsze życie. Potrzebujemy Twojej pomocy w sfinansowaniu protezy i rehabilitacji, aby człowiek, który w swoim życiu pokonał trzykrotnie triathlon na dystansie długim, kilkukrotnie maraton i niezliczoną liczbę półmaratonów, czynny wioślarz, profesjonalista w życiu zawodowym oraz wspaniały ojciec i mąż mógł znów swobodnie wykonywać najprostsze czynności dnia codziennego, jak chodzenie po schodach i pomoc w najprostszych pracach domowych. Naszym cichym marzeniem jest również aby przywrócić tatę do aktywności sportowej, by na nowo mógł czerpać z życia pełnymi garściami. Wspólnie z rodziną obiecaliśmy, że zrobimy wszystko aby znów stanął na nogach.  

Dzięki Twojej pomocy jest to możliwe. Proszę pozwól nam zmotywować Gerarda do większej samodzielności. 

Wpłać dowolną kwotę na rachunek Fundacji Moc Pomocy 
ul. Litewska 2/68
51-354 Wrocław

16 1020 5226 0000 6602 0635 0765 

z dopiskiem Gerard Bednarek

Poznaj pozostałych podopiecznych
Na zdjęciu młoda kobieta leży w szpitalnym łóżku. Ma okulary i krótkie włosy. Do koszulki ma przyczepioną pompę insulinową. Na drugim zdjęciu ta sama kobieta przed chorobą, siedzi po turecku, uśmiecha się. Ma kolorowe włosy.

Aleksandra Kochan

Aleksandra to studentka Uniwersytetu Gdańskiego. Jest na drugim roku kierunku Criminology and Criminal Justice. Jej życie jeszcze dwa lata temu wyglądało całkiem zwyczajnie. Planowała studia, poznała świetnego chłopaka. W czerwcu 2023 roku Ola trafiła do szpitala z powodu cukrzycy typu 1, w stanie śpiączki ketonowej. Okazało się, że wątroba jest już tak uszkodzona, że konieczny jest jak najszybszy przeszczep.

Dowiedz się więcej »
Na zdjęciu po lewej stronie stoi mężczyzna w ciemnych okularach, najprawdopodobniej jest w trakcie zwiedzania. Na drugim zdjęciu ten sam mężczyzna siedzi na szpitalnym łóżku, z zamyśloną miną. Jest po amputacji lewego podudzia.

Janusz Strózik

Janusz to mężczyzna w sile wieku. Aktywny, ciągle w ruchu. Wraz ze swoją żoną uwielbiają poznawać nowe miejsca. Określają je jako wycieczki krajoznawcze. Jeżdżą zarówno po Polsce jak i za granicę.
Niestety od jakiegoś czasu choruje na cukrzyce. W ostatnim czasie choroba zaostrzyła swój przebieg. Janusz trafił do szpitala z poważnym stanem stopy cukrzycowej, starał się ją leczyć, ale bezskutecznie.

Dowiedz się więcej »
Na zdjęciu po lewej stronie stoi uśmiechnięta młoda kobieta. Jest na statku. Na drugim zdjęciu ta sama kobieta leży w szpitalnym łóżku. Ma zamknięte oczy, ma podpiętą rurkę tracheostomijną.

Justyna Jachimowicz

Wraz z Justynką i Naszą córką Martynką mieszkamy w Kłodzku. Cenimy sobie spokój i życie rodzinne. Bardzo cieszyła się na powiększenie rodziny, nosiła pod serduszkiem Naszego Synka. Pracowała zawodowo, prowadząc własną działalność – firmę sprzedażową, co dawało jej ogromne poczucie satysfakcji i poczucie niezależności.
21.09.2025 roku Nasze życie się zatrzymało. W 29 tygodniu ciąży lekarze musieli natychmiast wykonać cesarskie cięcie by ratować życie obojga.

Dowiedz się więcej »
Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że akceptujesz ich użycie.