Skip links

Edyta Przysiężna

Kobieta leżąca w szpitalnym łóżku z rurką tlenu.

Mama Edyta to osoba pełna ciepła i empatii, która z łatwością zjednuje sobie każdego. Z uśmiechem idzie przez życie, radząc sobie z codziennymi wyzwaniami. Przed trafieniem do szpitala pracowała jako pracownik biurowy. Chociaż taka praca może wydawać się monotonna, mama uwielbiała ją ze względu na kontakt z ludźmi. Jest bardzo otwarta i ceniła sobie relacje ze współpracownikami. Dodatkowo zajmowała się prowadzeniem sklepu internetowego. Z łatwością nawiązywała kontakt z nawet najbardziej wymagającymi klientami, potrafiła też uspokoić w przypadku nieprzewidzianych opóźnień zamówień.

Mama jest ogromną fanką żużla i Sparty Wrocław. Przed zdarzeniem nie opuszczała żadnego meczu na wrocławskim stadionie, zawsze kibicując zawzięcie. Uwielbia podróżować, odkrywać nowe miejsca, smaki i potrawy z różnych zakątków świata. Ceni aktywny wypoczynek oraz życie pełne przygód i wyzwań. Uwielbia muzykę – głównie polską. W tym roku miała ze mną pojechać na wyczekany koncert Dawida Podsiadło. Jest też wielką miłośniczką zwierząt i aktywnie angażowała się w akcje charytatywne na ich rzecz, marząc o własnym zwierzaku.

Wszystko zmieniło się dwa miesiące temu, pojawił się nasilający ból brzucha, który uniemożliwiał chodzenie. Mama po przybyciu karetki została zabrana na SOR, gdzie od razu przyjęto ją na oddział. Przeszła długą antybiotykoterapię oraz operację, jej stan był bardzo poważny – Wstrząs Septyczny. Przez kolejne 2 tygodnie przebywała w śpiączce. Niestety niedotlenienie kończyn postępowało bardzo szybko, i już po kilku dniach martwica wszystkich czterech kończyn była na tyle rozległa, że podjęto decyzję o ich amputacji. Dzięki zaangażowaniu lekarzy udało się amputować mniejszą część kończyn niż początkowo zakładano, co dało mamie nadzieję na dalszą walkę o swoje życie i sprawność.

Obecnie mama przebywa w szpitalu, przez pierwsze tygodnie musiała być podłączona do dializy oraz respiratora. Obecnie nerki zaczynają powoli podejmować pracę. Lekarze próbują również stopniowo odłączać respirator, tak aby sama próbowała oddychać. Mama codziennie robi krok do przodu w hospitalizacji. I ma nadzieję na powrót do sprawności, na tyle na ile będzie to możliwe. Do tego potrzebne będzie wieloetapowe protezowanie i specjalistyczna rehabilitacja. Jest ogromną fanką butów wszelkiej maści i chciałaby móc jeszcze założyć je na protezy i pójść/pojechać na żużel, kibicować Sparcie Wrocław.

Wpłać dowolną kwotę na rachunek Fundacji Moc Pomocy 
ul. Litewska 2/68
51-354 Wrocław

16 1020 5226 0000 6602 0635 0765 

z dopiskiem Edyta Przysiężna

Poznaj pozostałych podopiecznych
Na pierwszym zdjęciu około 40 letni mężczyzna siedzi na szpitalnym łóżku. Nie ma lewej ręki. W jego oczach widać zamyślenie. Na drugim zdjęciu ten sam mężczyzna siedzi na zewnątrz, ubrany w odblaskową, roboczą kurtkę i czapkę delikatnie się uśmiecha patrząc gdzieś w dal.

Marcin Kaczmarek

Mam na imię Marcin. Mieszkam w Zelewie, to mała wieś na Kaszubach. Moja najbliższa Rodzina to Siostra, na którą zawsze mogę liczyć. Nasi Rodzice zmarli, a ja dostałem w spadku gospodarstwo rolne po Wujku. Z wykształcenia jestem murarzem.
Podczas sianokosów miałem nieszczęśliwy wypadek, który całkowicie zmienił moje życie. Jedna z maszyn dosłownie wciągnęła mi rękę. Trafiłem do szpitala. Mimo próby podjętej podczas operacji nie udało się jej uratować.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu widzimy mężczyznę leżącego w szpitalnym łóżku, podłączonego do aparatury monitorującej czynności życiowe. Na drugim ten sam mężczyzna uśmiecha się i trzyma na rękach małą dziewczynkę.

Marek Słomiński

Marek za miesiąc będzie obchodził sześćdziesiąte czwarte urodziny. Przez wiele lat pracował jako palacz, a potem jako brukarz. W 2020 roku przeżył ogromną tragedię, śmierć żony. Od 2021 roku jest na rencie. Bardzo żywiołowy, empatyczny i kochany.
2 sierpnia 2025 roku bawiliśmy się na weselu w gronie rodzinnym. Niestety o 8 rano zabrano go do szpitala z powodu nagłego zatrzymania krążenia. Spędził kilka dni na oddziale wewnętrznym, ale jego stan się pogorszył, podłączyli respirator i przenieśli Marka na oddział intensywnej terapii.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu Mężczyzna jest podpięty do aparatury wspomagającej. Ma otwarte oczy. Na drugim zdjęciu mężczyzna siedzi i się uśmiecha.

Marcin Kuflowski

Marcin jest pozytywnym, spokojnym człowiekiem. To ogromny pasjonat sportu. Globalnie jest fanem piłki nożnej, a konkretniej klubu z Manchesteru. Natomiast lokalnie całym sercem za koszykarzami z wałbrzyskiego Górnika. W wolnym czasie chętnie spędza czas na świeżym powietrzu, szuka przeróżnych możliwości nowych aktywności. Uwielbia spacerować, to jego sposób na ładowanie energii.W drugiej połowie czerwca był na urlopie. Miło spędzał czas. Nic nie zwiastowało tego co się wydarzy. 21.06.2025 r. Wystarczyła krótka chwila nieuwagi, utracona równowaga…

Dowiedz się więcej »
Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że akceptujesz ich użycie.