Skip links

Antonio Nota

Mężczyzna siedzący na wózku z bandażą na ramieniu.

Antonio to szczęśliwy partner i tata trójki wspaniałych dzieci. Jest z pochodzenia Włochem, ale jak to mówią serce nie sługa. Poznał swoją drugą połówkę i wspólnie podjęli decyzję o zamieszkaniu w Polsce. Od dwudziestu lat mieszkają w Kłodzku. Antonio już ponad dziesięć lat pracuje w centrum integracji społecznej, gdzie z powodzeniem spełnia się w obowiązkach dekarza. Bardzo lubi swoją pracę. Zdecydowanie docenia spokojne życie, które prowadzi. Po pracy wraca do kochającej rodziny i wspólnie spędzają czas. Gdy pogoda jest sprzyjająca wychodzi na działkę. Można powiedzieć, że jest pewnego rodzaju konstruktorem, ponieważ po pracy pochłania go majsterkowanie i budowanie. Antonio lubi być wśród ludzi, to bardzo społeczny człowiek.

2 kwietnia jak zwykle poszedł do pracy. Zbliżał się koniec zmiany, gdy wydarzył się nieszczęśliwy wypadek. Będąc na rusztowaniu spadł z dziesięciu metrów. Natychmiast pojawił się helikopter, który zabrał Antonia do szpitala. Doszło do urazu rdzenia kręgowego i licznych złamań w obrębie kręgosłupa i rąk. Przeprowadzono kilka operacji. Po leczeniu szpitalnym rozpoczął proces powrotu do sprawności. Według lekarzy ma ogromne szanse, żeby stanąć na nogi. Potrzebuje intensywnej i regularnej rehabilitacji. Chce o własnych siłach wrócić do domu, być samodzielny i niezależny będąc wsparciem dla swojej Rodziny.

Wpłać dowolną kwotę na rachunek Fundacji Moc Pomocy 
ul. Litewska 2/68
51-354 Wrocław

16 1020 5226 0000 6602 0635 0765 

z dopiskiem Antonio Nota

Poznaj pozostałych podopiecznych
Na pierwszym zdjęciu około 40 letni mężczyzna siedzi na szpitalnym łóżku. Nie ma lewej ręki. W jego oczach widać zamyślenie. Na drugim zdjęciu ten sam mężczyzna siedzi na zewnątrz, ubrany w odblaskową, roboczą kurtkę i czapkę delikatnie się uśmiecha patrząc gdzieś w dal.

Marcin Kaczmarek

Mam na imię Marcin. Mieszkam w Zelewie, to mała wieś na Kaszubach. Moja najbliższa Rodzina to Siostra, na którą zawsze mogę liczyć. Nasi Rodzice zmarli, a ja dostałem w spadku gospodarstwo rolne po Wujku. Z wykształcenia jestem murarzem.
Podczas sianokosów miałem nieszczęśliwy wypadek, który całkowicie zmienił moje życie. Jedna z maszyn dosłownie wciągnęła mi rękę. Trafiłem do szpitala. Mimo próby podjętej podczas operacji nie udało się jej uratować.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu widzimy mężczyznę leżącego w szpitalnym łóżku, podłączonego do aparatury monitorującej czynności życiowe. Na drugim ten sam mężczyzna uśmiecha się i trzyma na rękach małą dziewczynkę.

Marek Słomiński

Marek za miesiąc będzie obchodził sześćdziesiąte czwarte urodziny. Przez wiele lat pracował jako palacz, a potem jako brukarz. W 2020 roku przeżył ogromną tragedię, śmierć żony. Od 2021 roku jest na rencie. Bardzo żywiołowy, empatyczny i kochany.
2 sierpnia 2025 roku bawiliśmy się na weselu w gronie rodzinnym. Niestety o 8 rano zabrano go do szpitala z powodu nagłego zatrzymania krążenia. Spędził kilka dni na oddziale wewnętrznym, ale jego stan się pogorszył, podłączyli respirator i przenieśli Marka na oddział intensywnej terapii.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu Mężczyzna jest podpięty do aparatury wspomagającej. Ma otwarte oczy. Na drugim zdjęciu mężczyzna siedzi i się uśmiecha.

Marcin Kuflowski

Marcin jest pozytywnym, spokojnym człowiekiem. To ogromny pasjonat sportu. Globalnie jest fanem piłki nożnej, a konkretniej klubu z Manchesteru. Natomiast lokalnie całym sercem za koszykarzami z wałbrzyskiego Górnika. W wolnym czasie chętnie spędza czas na świeżym powietrzu, szuka przeróżnych możliwości nowych aktywności. Uwielbia spacerować, to jego sposób na ładowanie energii.W drugiej połowie czerwca był na urlopie. Miło spędzał czas. Nic nie zwiastowało tego co się wydarzy. 21.06.2025 r. Wystarczyła krótka chwila nieuwagi, utracona równowaga…

Dowiedz się więcej »
Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że akceptujesz ich użycie.