Skip links

Anna Kobylańska

Podczas wakacji w Turcji w 2020 r. mój świat wywrócił się do góry nogami. Jadąc nad morze, zaczęło kręcić mi się w głowie. Wysiadam, nie mogłam utrzymać równowagi. Cała plaża kręciła się a ja zaczęłam wymiotować. Nie mogłam utrzymać się na nogach. Pojechaliśmy do szpitala. Podczas jazdy, opadła mi jedna ręką za chwilę druga a na końcu głowa. Wszyscy myśleli, że to atak padaczki. Ja cały czas prosiłam, żeby coś zrobili, bo ja nie mogę wytrzymać z bólu. Później pamiętam, że obudziłam się na sali szpitalnej. Dusiłam się, musiałam być intubowana. Moja siostra przyleciała, zaczęły się badania. Mówili padaczka, może udar. Siostra szukała pomocy w Polsce.

Czas się liczył. W całym tym nieszczęściu, pomogli nam specjaliści ze szpitala Marciniaka. Cały czas byli na telefonie z lekarzami z Turcji. Wymieniali się wiedzą, aż w końcu ordynator Intensywnej terapii powiedział, że natychmiast siostra musi mnie zabrać do Polski. Siostra zaczęła szukać karetki powietrznej. Okazało się, że to bardzo dużo kosztuje. Rodzina dała wszystko co mogła a resztę ze zbiórki od wspaniałych ludzi. Na lotnisku czekała na mnie karetka specjalistyczna, która bardzo szybko mnie przewiozła do szpitala. Cała specjalistyczna grupa czekała mnie. Leżałam 3 miesiące na intensywnej terapii. Mój stan był zagrażający życiu. Lekarze robili wszystko, co mogli, żeby mnie ratować. Obecnie trzy razy w tygodniu mam rehabilitację w domu. Prawą stronę mam w lepszym stanie. Korzystam z telefonu i sama zjem posiłki. Lewą stroną, niestety nic nie mogę zrobić. Chciałabym móc jeszcze wyjść z domu, na spacer. Być bardziej samodzielną w miarę możliwości. Mam chęci i siłę, żeby walczyć o lepsze jutro.

Wpłać dowolną kwotę na rachunek Fundacji Moc Pomocy 
ul. Litewska 2/68
51-354 Wrocław

16 1020 5226 0000 6602 0635 0765 

z dopiskiem Anna Kobylańska

Poznaj pozostałych podopiecznych

Grzegorz Błaszczyk

Grzesiek pochodzi z Wrocławia, ale mieszka obecnie w Pabianicach. 20 lat temu przyjechał na sześciomiesięczną delegację, podczas której poznał kobietę, która okazała się jego drugą

Dowiedz się więcej »

Waldemar Rożen

Nazywam się Waldemar. W tym roku skończę 54 lata. Mam dorosłego syna, z niepełnosprawnością w stopniu znacznym – trisomia dwudziestego pierwszego chromosomu, czyli zespół Downa.

Dowiedz się więcej »
Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że akceptujesz ich użycie.