Aktywność fizyczna jest niezwykle istotna dla zdrowia i dobrego samopoczucia każdego człowieka, ale dla osób po amputacjach może mieć szczególne znaczenie. Sport nie tylko pomaga utrzymać kondycję fizyczną, lecz także daje poczucie niezależności, motywuje do działania i pomaga odbudować wiarę w swoje możliwości. W tym artykule przybliżymy inspirujące historie i dyscypliny uprawiane przez osoby po amputacjach, które nie tylko odzyskały aktywność, ale również osiągnęły sukcesy sportowe.
Siatkówka na siedząco – integracja i współzawodnictwo
Siatkówka na siedząco to paraolimpijska wersja siatkówki, w której zawodnicy siedzą na podłodze i poruszają się, wykorzystując siłę rąk. Boisko jest mniejsze, a siatka niższa, co pozwala na szybszą dynamikę gry i wymaga ogromnej zwinności oraz precyzji. Ta dyscyplina jest szczególnie popularna wśród osób po amputacjach, ponieważ umożliwia udział i rywalizację nawet bez protezy kończyny dolnej. Siatkówka na siedząco pozwala zawodnikom z różnymi rodzajami niepełnosprawności w pełni zaangażować się w grę zespołową, rozwijając zdolności manualne, refleks i współpracę. Siatkówka na siedząco ma również ważną rolę społeczną. Daje uczestnikom szansę na integrację, współpracę i wspólne dążenie do zwycięstwa. Zespół staje się wsparciem, a wyjazdy na mecze i turnieje budują mocne więzi, dzięki którym każdy zawodnik czuje się częścią czegoś większego.
Dla osób po amputacji może to być szansa na poznanie ludzi w podobnej sytuacji, co nie tylko buduje poczucie wspólnoty, ale także wzmacnia na duchu.
Mamy swojego człowieka w tej dyscyplinie.
Tomek Grell – siatkówka na siedząco jako droga do sukcesu i inspiracja
Tomek Grell, jeden z inspirujących podopiecznych po amputacji, jest przykładem tego, jak sport może zmieniać życie. Mimo że musiał zmierzyć się z amputacją, nie zrezygnował z aktywności fizycznej, a wręcz przeciwnie – znalazł nową pasję i cel w siatkówce na siedząco. Dla Tomka ten sport stał się nie tylko sposobem na aktywność, lecz także drogą do wyzwań i rozwoju. Regularne treningi oraz współzawodnictwo z innymi sportowcami pomogły mu odzyskać siłę fizyczną i psychiczną, pokazując, że każdy może dążyć do swoich celów, niezależnie od trudności.
Handbike – rower dla każdego
Handbike, czyli rower napędzany rękoma, to forma aktywności dostępna dla osób, które z różnych powodów nie mogą korzystać z tradycyjnego roweru. Dla osób po amputacji kończyn dolnych stanowi doskonałą okazję do treningu wytrzymałościowego, wzmacniania siły rąk oraz poprawy kondycji całego ciała. Jest to sport idealny dla ludzi ceniących kontakt z naturą, prędkość i adrenalinę. Handbike jest również świetnym rozwiązaniem dla osób, które marzą o niezależności i większej mobilności. Można nim pokonywać długie dystanse, a także brać udział w wyścigach i rajdach. Dzięki nowoczesnym technologiom, rowery tego typu są coraz bardziej zaawansowane, a ich konstrukcja umożliwia komfortową jazdę nawet na trudniejszych trasach.
Handbike może być doskonałą opcją dla osób po amputacji nogi lub obu nóg. Dzięki stabilnej konstrukcji i napędowi ręcznemu sportowiec jest w stanie bezpiecznie cieszyć się jazdą, rozwijając jednocześnie swoją siłę i kondycję. Rafał Mikołajczyk udowadnia, że można osiągać wielkie rzeczy, nawet zaczynając od zera – potrzeba tylko determinacji, treningu i pasji.
Rafał Mikołajczyk – pasja i wytrwałość na handbike'u
Rafał Mikołajczyk, założyciel Fundacji Moc Pomocy, pomimo tego, że sam mierzy się z konsekwencjami urazu rdzenia, to propaguje ideę handbike w Polsce, jest przykładem osoby, która nie tylko odnajduje w tym sporcie radość, ale również odnosi znaczące sukcesy. Handbike to dla Rafała sposób na spełnianie sportowych ambicji, pokonywanie kolejnych barier i realizowanie marzeń o niezależności. Wysiłek wkładany w treningi pozwala mu poprawiać swoją formę, a jednocześnie inspiruje innych, pokazując, że każde ograniczenie można pokonać.
Trekking i wyciskanie ciężarów – droga do samodyscypliny i siły
Trekking, czyli wędrowanie po szlakach i górskich ścieżkach, jest formą aktywności fizycznej dostępnej niemal dla każdego. Choć nie jest to sport dla każdego typu niepełnosprawności, osoby po amputacji coraz częściej odkrywają uroki trekkingu, często przy wsparciu specjalistycznych protez i kijków trekkingowych. Wędrówki są świetnym treningiem wydolnościowym, wzmacniają mięśnie i pozwalają cieszyć się bliskością przyrody.
Ewa Harapin – siła i inspiracja na szlaku i na siłowni
Ewa Harapin to osoba, której nie można nie podziwiać. Po amputacji nie tylko wróciła do aktywności fizycznej, ale również z sukcesem realizuje swoją pasję do trekkingu i podnoszenia ciężarów. Każdy szlak, który pokonuje, i każdy kilogram, który wyciska, są symbolem jej siły, wytrwałości i niesamowitego hartu ducha. Trekking stał się dla niej sposobem na mentalne i fizyczne wzmocnienie – długie wyprawy pozwalają jej odzyskać równowagę i cieszyć się chwilą.
Ewa jest również aktywna na siłowni, gdzie wyciskanie ciężarów jest dla niej sposobem na ciągłe przekraczanie swoich granic i dążenie do lepszej kondycji. Wyciskanie ciężarów to aktywność, która wzmacnia górne partie ciała, a jednocześnie buduje samodyscyplinę i poczucie własnej wartości. Dla Ewy każdy ciężar, który uda jej się pokonać, jest dowodem, że nie ma przeszkód, których nie da się przezwyciężyć.
Dlaczego warto postawić na sport po amputacji?
Dla wielu osób po amputacji sport jest drogą do odzyskania sprawności, a także sposobem na odnalezienie siebie i swoich możliwości. Aktywność fizyczna pomaga w odbudowie kondycji fizycznej, wzmacnia ciało i poprawia ogólną wydolność organizmu. Ale sport to nie tylko ciało – to także mentalne wyzwanie, które uczy determinacji, wytrwałości i pozytywnego myślenia. Regularne treningi pomagają w radzeniu sobie ze stresem i trudnymi emocjami, dają satysfakcję oraz ogromne poczucie spełnienia.
Ważne jest także to, że sport po amputacji to szansa na integrację i wspólnotę. Zawody sportowe, obozy, treningi – to okazja, by poznać ludzi, którzy podzielają podobne doświadczenia, a czasem nawet wyzwania. Możliwość dzielenia się swoimi sukcesami i wspólne pokonywanie przeszkód buduje przyjaźnie na lata i daje ogromne wsparcie w trudnych chwilach.
Zachęcamy podopiecznych po amputacjach do próbowania, testowania, sprawdzania. Spośród wielu dyscyplin, każdy znajdzie jakąś dziedzinę, w której poczuje się we właściwym miejscu. Sport i aktywność fizyczna to dla osób po amputacji coś więcej niż tylko sposób na utrzymanie kondycji – to droga do pełni życia, niezależności i samorealizacji. Historie Tomka Grella, Rafała Mikołajczyka i Ewy Harapin pokazują, że mimo trudności, sport może stać się inspiracją i celem, który przynosi szczęście i dumę z własnych osiągnięć. Sport jest dla każdego – niezależnie od wieku, możliwości czy ograniczeń fizycznych.
Kontakt
- Bartosz Kaczmarek - Opiekun podopiecznych
- +48 793 003 695
- bartosz.kaczmarek@fundacjamocpomocy.pl
Zostaw swój numer a opiekun programu skontaktuje się z Tobą najszybciej jak to możliwe
