Skip links

Mirela Pardo

Kobieta stojąca przed rośliną ze słowami mamo Moc.

Mam na imię Mirela, mam dopiero 39 lat. Jestem szczęśliwą mężatką od 10 lat, ale znamy się z mężem od dziecka. Wspólnie wychowujemy dwójkę cudownych dzieci, Syn ma 13 lat, a Córka jest już dorosła i samodzielna. Od zawsze pracuje w handlu, pracowałam już w różnych sklepach jednak ten w którym jestem teraz jest wyjątkowy. Pracuję na dziale przemysłowym. Uwielbiam to co robię i ludzi, których mam wokół siebie, łączy nas wspólna praca i przyjaźń. Pieczenie ciast i gotowanie sprawiają mi mnóstwo przyjemności. Lubię ćwiczyć na siłowni i pływać. Od pewnego czasu pasjonuje mnie hodowla kwiatów doniczkowych, mam ich coraz więcej. Razem z moim mężem Mariuszem mamy też ogródek w których hodujemy warzywa i owoce, sprawia nam to bardzo dużo radości, a najbardziej wspólne robienie przetworów z tego co wyhodowaliśmy.

Niestety wszystko zatrzymała choroba, która została zdiagnozowana 14 lutego 2023 r. Spędziliśmy wspólne walentynki w poczekalni na Sorze. Miałam zator tętniczy, zagrożona amputacją była cała kończyna górna. Lekarze robili co mogli niestety niedokrwienie trwało zbyt długo i nie udało się uratować palców. Jest to sucha martwica co podobno jest dużo lepsze i bezpieczniejsze. Palce stracę, ale bez interwencji chirurgicznej. Po samoistnej amputacji będę potrzebowała rehabilitacji ręki, która niestety nie jest refundowana. Największy koszt to proteza palców, która jest bardzo droga, nie jestem w stanie sama nazbierać takiej kwoty. Całkowity koszt to 63 000 zł. Chciałabym w przyszłości wrócić do pracy, do mojego starego życia, taką możliwość daje mi rehabilitacja i proteza. Każda złotówka jest dla mnie na wagę złota.

Mirela

Wpłać dowolną kwotę na rachunek Fundacji Moc Pomocy 
ul. Litewska 2/68
51-354 Wrocław
16 1020 5226 0000 6602 0635 0765 

z dopiskiem Mirela Pardo

Poznaj pozostałych podopiecznych
Na pierwszym zdjęciu około 40 letni mężczyzna siedzi na szpitalnym łóżku. Nie ma lewej ręki. W jego oczach widać zamyślenie. Na drugim zdjęciu ten sam mężczyzna siedzi na zewnątrz, ubrany w odblaskową, roboczą kurtkę i czapkę delikatnie się uśmiecha patrząc gdzieś w dal.

Marcin Kaczmarek

Mam na imię Marcin. Mieszkam w Zelewie, to mała wieś na Kaszubach. Moja najbliższa Rodzina to Siostra, na którą zawsze mogę liczyć. Nasi Rodzice zmarli, a ja dostałem w spadku gospodarstwo rolne po Wujku. Z wykształcenia jestem murarzem.
Podczas sianokosów miałem nieszczęśliwy wypadek, który całkowicie zmienił moje życie. Jedna z maszyn dosłownie wciągnęła mi rękę. Trafiłem do szpitala. Mimo próby podjętej podczas operacji nie udało się jej uratować.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu widzimy mężczyznę leżącego w szpitalnym łóżku, podłączonego do aparatury monitorującej czynności życiowe. Na drugim ten sam mężczyzna uśmiecha się i trzyma na rękach małą dziewczynkę.

Marek Słomiński

Marek za miesiąc będzie obchodził sześćdziesiąte czwarte urodziny. Przez wiele lat pracował jako palacz, a potem jako brukarz. W 2020 roku przeżył ogromną tragedię, śmierć żony. Od 2021 roku jest na rencie. Bardzo żywiołowy, empatyczny i kochany.
2 sierpnia 2025 roku bawiliśmy się na weselu w gronie rodzinnym. Niestety o 8 rano zabrano go do szpitala z powodu nagłego zatrzymania krążenia. Spędził kilka dni na oddziale wewnętrznym, ale jego stan się pogorszył, podłączyli respirator i przenieśli Marka na oddział intensywnej terapii.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu Mężczyzna jest podpięty do aparatury wspomagającej. Ma otwarte oczy. Na drugim zdjęciu mężczyzna siedzi i się uśmiecha.

Marcin Kuflowski

Marcin jest pozytywnym, spokojnym człowiekiem. To ogromny pasjonat sportu. Globalnie jest fanem piłki nożnej, a konkretniej klubu z Manchesteru. Natomiast lokalnie całym sercem za koszykarzami z wałbrzyskiego Górnika. W wolnym czasie chętnie spędza czas na świeżym powietrzu, szuka przeróżnych możliwości nowych aktywności. Uwielbia spacerować, to jego sposób na ładowanie energii.W drugiej połowie czerwca był na urlopie. Miło spędzał czas. Nic nie zwiastowało tego co się wydarzy. 21.06.2025 r. Wystarczyła krótka chwila nieuwagi, utracona równowaga…

Dowiedz się więcej »
Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że akceptujesz ich użycie.