Skip links

Grzegorz Jamnicki

Grzegorz będąc małym chłopcem lubił w szkole pomagać innym. Naprawiał zegarki, albo pomagał nawet naprawić zamek w drzwiach. Był chętny do pomocy każdemu. Chodził do szkoły dla dzieci niedosłyszących, bo ma niedosłuch na oba uszy. Jak był w szkole jakiś apel czy spotkania wszystkich uczniów w sali gimnastycznej to często był odpowiedzialny za sprzęt nagłaśniający. Na koniec roku szkolnego zawsze dostawał dyplom za pomoc innym i prace społeczne. Ukończył szkołę zawodową w kierunku tapicera samochodowego.

Gdy kupił sobie skuter, tak się cieszył, lubił wycieczki nad zalew i po lesie jeździć. Zawsze uśmiechnięty, wesoły. Przez ostatnie pięć lat pracował w stadninie koni. Lubił tą pracę, lubił zwierzęta. W domu mamy kotki, to nie przeszedł nigdy koło kotka żeby go nie pogłaskać.

Ma wielu przyjaciół i znajomych tutaj na wsi, z którymi jeździł na wycieczki po Polsce i Czechach.

Jego pasją jest łowienie ryb. Kupił sobie sprzęt i dużo ryb łowił. Do tego pływał doskonale. To było jego radością i zawsze nie mógł doczekać się wiosny i  kiedy znowu pojedzie na ryby.

W lipcu 2020 r. jadąc motocyklem stracił panowanie i uderzył w słup ogrodzeniowy doznając poważnego urazu głowy. Od tego momentu jest całkowicie zależny od innych osób i żeby wrócił do sprawności niezbędna jest intensywna rehabilitacja neurologiczna.

Wpłać dowolną kwotę na rachunek Fundacji Moc Pomocy 
ul. Litewska 2/68
51-354 Wrocław

16 1020 5226 0000 6602 0635 0765 

z dopiskiem Grzegorz Jamnicki

Poznaj pozostałych podopiecznych
Na pierwszym zdjęciu około 40 letni mężczyzna siedzi na szpitalnym łóżku. Nie ma lewej ręki. W jego oczach widać zamyślenie. Na drugim zdjęciu ten sam mężczyzna siedzi na zewnątrz, ubrany w odblaskową, roboczą kurtkę i czapkę delikatnie się uśmiecha patrząc gdzieś w dal.

Marcin Kaczmarek

Mam na imię Marcin. Mieszkam w Zelewie, to mała wieś na Kaszubach. Moja najbliższa Rodzina to Siostra, na którą zawsze mogę liczyć. Nasi Rodzice zmarli, a ja dostałem w spadku gospodarstwo rolne po Wujku. Z wykształcenia jestem murarzem.
Podczas sianokosów miałem nieszczęśliwy wypadek, który całkowicie zmienił moje życie. Jedna z maszyn dosłownie wciągnęła mi rękę. Trafiłem do szpitala. Mimo próby podjętej podczas operacji nie udało się jej uratować.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu widzimy mężczyznę leżącego w szpitalnym łóżku, podłączonego do aparatury monitorującej czynności życiowe. Na drugim ten sam mężczyzna uśmiecha się i trzyma na rękach małą dziewczynkę.

Marek Słomiński

Marek za miesiąc będzie obchodził sześćdziesiąte czwarte urodziny. Przez wiele lat pracował jako palacz, a potem jako brukarz. W 2020 roku przeżył ogromną tragedię, śmierć żony. Od 2021 roku jest na rencie. Bardzo żywiołowy, empatyczny i kochany.
2 sierpnia 2025 roku bawiliśmy się na weselu w gronie rodzinnym. Niestety o 8 rano zabrano go do szpitala z powodu nagłego zatrzymania krążenia. Spędził kilka dni na oddziale wewnętrznym, ale jego stan się pogorszył, podłączyli respirator i przenieśli Marka na oddział intensywnej terapii.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu Mężczyzna jest podpięty do aparatury wspomagającej. Ma otwarte oczy. Na drugim zdjęciu mężczyzna siedzi i się uśmiecha.

Marcin Kuflowski

Marcin jest pozytywnym, spokojnym człowiekiem. To ogromny pasjonat sportu. Globalnie jest fanem piłki nożnej, a konkretniej klubu z Manchesteru. Natomiast lokalnie całym sercem za koszykarzami z wałbrzyskiego Górnika. W wolnym czasie chętnie spędza czas na świeżym powietrzu, szuka przeróżnych możliwości nowych aktywności. Uwielbia spacerować, to jego sposób na ładowanie energii.W drugiej połowie czerwca był na urlopie. Miło spędzał czas. Nic nie zwiastowało tego co się wydarzy. 21.06.2025 r. Wystarczyła krótka chwila nieuwagi, utracona równowaga…

Dowiedz się więcej »
Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że akceptujesz ich użycie.