Skip links

Wojciech Marcinkowski

Wojtek od dziecka uwielbiał pływać. Już w szkole podstawowej chodził do klasy sportowej o profilu „pływanie”, a swoją pasję pielęgnował również w gimnazjum. W okresie szkoły średniej zdobył patent żeglarza jachtowego i został ratownikiem wodnym WOPR. Na początku pracował sezonowo na basenie jako ratownik WOPR, był też ratownikiem na koloniach z dziećmi z Domu Dziecka, a ostatnio, jako ratownik w Szkole Pływanie. Jeszcze wtedy nie wiedział, że ta wielka miłość do wody odbierze mu zdrowie. 11 sierpnia 2019 roku w upalny wieczór Wojtek pojechał z kolegami nad jezioro Pogoria w Dąbrowie Górniczej aby się schłodzić i popływać. Do dzisiaj nie wie co go zatrzymało w wodzie, ani co o uderzył. Chciał popłynąć na środek jeziora i przepływając przez liny i boje odgradzające wydzielone kąpielisko. Dziś domyśla się, że musiał uderzyć albo o dno, albo o worek z piaskiem który utrzymuje boje, albo inny obiekt typu korzeń. Po prostu nieszczęśliwy wypadek.Do dnia wypadku Wojtek był bardzo szczęśliwym człowiekiem. Poznał świetna dziewczynę, rozpoczął pracę w której się realizował, kupił nawet mieszkanie. Wojtek jest osobą niezwykle otwartą, bardzo łatwo nawiązuje kontakty i znajomości. Ma wielu znajomych z różnych środowisk. Jest uczynny, lubi pomagać innym. Sam ma ogromną nadzieję, że to najgorsze, które jest teraz, dobrze się skończy. Marzy o tym by odzyskać zdrowie, założyć rodzinę, kochać i być kochanym.

 

Wpłać dowolną kwotę na rachunek Fundacji Moc Pomocy 
ul. Litewska 2/68
51-354 Wrocław

16 1020 5226 0000 6602 0635 0765 

z dopiskiem Wojciech Marcinkowski

Poznaj pozostałych podopiecznych
Na pierwszym zdjęciu około 40 letni mężczyzna siedzi na szpitalnym łóżku. Nie ma lewej ręki. W jego oczach widać zamyślenie. Na drugim zdjęciu ten sam mężczyzna siedzi na zewnątrz, ubrany w odblaskową, roboczą kurtkę i czapkę delikatnie się uśmiecha patrząc gdzieś w dal.

Marcin Kaczmarek

Mam na imię Marcin. Mieszkam w Zelewie, to mała wieś na Kaszubach. Moja najbliższa Rodzina to Siostra, na którą zawsze mogę liczyć. Nasi Rodzice zmarli, a ja dostałem w spadku gospodarstwo rolne po Wujku. Z wykształcenia jestem murarzem.
Podczas sianokosów miałem nieszczęśliwy wypadek, który całkowicie zmienił moje życie. Jedna z maszyn dosłownie wciągnęła mi rękę. Trafiłem do szpitala. Mimo próby podjętej podczas operacji nie udało się jej uratować.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu widzimy mężczyznę leżącego w szpitalnym łóżku, podłączonego do aparatury monitorującej czynności życiowe. Na drugim ten sam mężczyzna uśmiecha się i trzyma na rękach małą dziewczynkę.

Marek Słomiński

Marek za miesiąc będzie obchodził sześćdziesiąte czwarte urodziny. Przez wiele lat pracował jako palacz, a potem jako brukarz. W 2020 roku przeżył ogromną tragedię, śmierć żony. Od 2021 roku jest na rencie. Bardzo żywiołowy, empatyczny i kochany.
2 sierpnia 2025 roku bawiliśmy się na weselu w gronie rodzinnym. Niestety o 8 rano zabrano go do szpitala z powodu nagłego zatrzymania krążenia. Spędził kilka dni na oddziale wewnętrznym, ale jego stan się pogorszył, podłączyli respirator i przenieśli Marka na oddział intensywnej terapii.

Dowiedz się więcej »
Na pierwszym zdjęciu Mężczyzna jest podpięty do aparatury wspomagającej. Ma otwarte oczy. Na drugim zdjęciu mężczyzna siedzi i się uśmiecha.

Marcin Kuflowski

Marcin jest pozytywnym, spokojnym człowiekiem. To ogromny pasjonat sportu. Globalnie jest fanem piłki nożnej, a konkretniej klubu z Manchesteru. Natomiast lokalnie całym sercem za koszykarzami z wałbrzyskiego Górnika. W wolnym czasie chętnie spędza czas na świeżym powietrzu, szuka przeróżnych możliwości nowych aktywności. Uwielbia spacerować, to jego sposób na ładowanie energii.W drugiej połowie czerwca był na urlopie. Miło spędzał czas. Nic nie zwiastowało tego co się wydarzy. 21.06.2025 r. Wystarczyła krótka chwila nieuwagi, utracona równowaga…

Dowiedz się więcej »
Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że akceptujesz ich użycie.